มีการค้นพบของวิทยาศาสตร์และการเรียนรู้ในสมัยนี้ว่า การทำงานของเซลล์สมองนับล้านๆเซลล์ จะพบจุดจบเมื่อออกซิเจนที่ป้อนให้ถูกตัดขาดในช่วงสั้นๆ  ระบบทั้งหมดขึ้นอยู่กับออกซิเจน ระบบการหายใจยังคงทำหน้าที่ในการดูดออกซิเจนจากอากาศ

อากาศถูกสูดเข้าทางจมูกหรือปาก ซึ่งเข้าหลอดลมหลังจากผ่านคอหอยมาแล้ว และจากที่นั้นก็จะเข้าไปสู่ระบบท่อที่ละเอียดอ่อน ขณะที่อากาศผ่านไป ความดันเพิ่มขึ้นและเส้นผ่าศูนย์กลางของท่อลดลง   ดังนั้น   อากาศจะเข้าไปสู่จุดลึกสุดของปอด ซึ่งออกซิเจนจะถูกดูดเข้าไปในเลือด ผ่านถุงอากาศราว 300 ล้านถุง ถ้าความดันอากาศและปริมาณออกซิเจนพอเพียง   ดังนั้น มันก็จะแพร่กระจายไปในร่างกาย หลังจากผ่านถุงอากาศแล้ว ซึ่งได้รับการป้อนให้อย่างเต็มที่ด้วยเครือข่ายของท่อที่ มีรูเล็กจำนวนนับไม่ถ้วนนี้ เมื่อเราหายใจเข้าพื้นที่ว่างของหน้าอกจะขยายออก เพราะ การเคลื่อนที่ของกระบังลมอากาศจากภายนอกรีบเข้ามาภายในร่างกาย และเมื่อเรา หายใจออก อากาศถูกขับออกจากร่างกาย เพราะการยืดหยุ่นของปอด

วัตถุประสงค์ของการหายใจ เพื่อป้อนอากาศจำนวนที่พอเพียงเข้าสู่ร่างกาย เตาหลอมขนาดกระจ้อยร่อยของเซลล์จะยังคงทำงานและก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ สามารถถูกดูดออกจากร่างกาย เมื่อมนุษย์พักผ่อนอัตราการหายใจจะอยู่  ระหว่าง 10 ถึง 16 ครั้งต่อนาที ซึ่งนำอากาศเข้าไปราว 1 ไพนท์ ต่อการหายใจหนึ่งครั้ง เมื่อร่างกายต้องการออกซิเจนมากขึ้นอัตราการหายใจก็จะสูงขึ้นด้วย ตามปกติสมองจะควบคุมอัตราและความลึกของการหายใจโดยอัตโนมัติ

มนุษย์ได้รับความสามารถในการเพิ่มหรือลดอัตราการหายใจตามที่ต้องการ ตามปกติถ้ามนุษย์มีสุขภาพดี   จะสามารถควบคุมการหายใจของตนเองได้ ตัวอย่าง เช่น ระหว่างดำน้ำ บุคคลสามารถกลั้นลมหายใจของตนได้อย่างง่ายดาย เมื่อเราหาว หรือหายใจลึกๆ จะรู้สึกโล่ง และถ้ามีการขัดขวางในหลอดลม เราจะรู้สึกหายใจไม่ออกและเกิดการเน่าสลาย กล่าวอย่างสั้นๆ คือชีวิตขึ้นอยู่กับการหายใจ ถ้ามีการ หายใจชีวิตก็ยังคงอยู่ และเมื่อหยุดการหายใจชีวิตก็ถึงจุดจบ

การหายใจสัมพันธ์โดยตรงกับออกซิเจน ออกซิเจนส่วนใหญ่จะยังคงถูกเก็บ รักษาไว้ในส่วนพิเศษของสมอง ซึ่งควบคุมและรักษาอัตราการเต้นของหัวใจและระบบ การหายใจ ตามความเป็นจริง  มนุษย์ตายเมื่อออกซิเจนที่เก็บไว้ในสมองถูกใช้ไปจนหมดสิ้น ถ้าสาเหตุการตายคือหัวใจล้มเหลว และออกซิเจนที่รักษาไว้ในสมองยังไม่ถูกใช้ไปจนหมดภาษาทางการแพทย์เรียกว่า “โคม่า” เป็นที่สังเกตโดยทั่วไปว่าคนไข้ได้รับการให้ออกซิเจน เมื่อเขาตกอยู่ในภาวะวิกฤติ และตามปกตินี่ก็ช่วยควบคุม  แม้แต่โรคหลักๆ ได้ ไม่มีผลเสียใดๆ ถ้าแม้ว่าจะเป็นการชั่วคราว พระเจ้าผู้ทรงเป็น ผู้สร้างสรรค์ที่ดีที่สุด ได้สร้างปอดของเราในลักษณะที่เลือดทั้งหมดในร่างกายกลับคืนมาสู่ร่างกาย เพิ่มสมรรถนะด้วยออกซิเจนภายใน 3 นาที นั่นคือเลือดในร่างกาย ทั้งหมดไหลเวียนครบสมบูรณ์และกลับมาสู่ปอดเพื่อออกซิเจนหลังจากทุก 3 นาที การหายใจเข้าทำให้ออกซิเจนร้อยละ 21 ในอากาศเข้าไปในร่างกายของเราและออก มาเพียงร้อยละ 12 ที่เหลือจะถูกดูดซึมไป ถ้าออกซิเจนถูกเก็บสะสมไว้ในสมองผ่านทางการฝึกฝนที่แน่นอน และโดยการประยุกต์เทคนิคที่แน่นอนของแนวทางจิต วิญญาณนิยม แบบแผนของการใช้ออกซิเจนให้เป็นประโยชน์ก็สามารถเล่าเรียนได้ แล้วบุคคลสามารถมีชีวิตอยู่เป็นเดือนๆ โดยการกลั้นลมหายใจและหยุดการเต้นของ หัวใจ ตามที่และเมื่อเขาต้องการ และสามารถออกมาจากสภาพที่ยอมรับความตาย นี้ได้ตามที่และเมื่อเขาต้องการเช่นกัน