มุฮัมมัด ซัฟดาร ตาบัสซัม รายงานจาก ชัคคูปูระว่า
วันที่ 29 ตุลาคม
“หลังจากนมาซ ตอนรุ่งอรุณแล้ว ผมเริ่มมีการฝึกฝนโทรจิตครั้งแรก ความคิดต่างๆ ยังคงเข้ามาในจิตใจของผม จากนั้นผมเห็นแม่น้ำ ซึ่งมีน้ำไหล เข้ามา จากนั้นมหาสมุทรก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าผม กระแสน้ำและคลื่นสูงกระแทก ชายฝั่งปะทะกันเอง ปรากฏว่าผมกำลังมองไปที่แม่น้ำแสงซึ่งเป็นน้ำ ด้วยความ คิดดังกล่าว สวนได้ปรากฏขึ้นในนิมิต มีลำธารไหลอยู่ในสวนนั้น น้ำที่ไหลอยู่ ในลำธารสะท้อนแสงรัตนะสดใส เมื่อผมเอามือจุ่มลงไป กลับไม่ใช่น้ำแต่บางที่อาจ เป็นทรายหรือแป้งที่ส่องประกาย จากนั้นภาพต่อเนื่องสวยงามเหมือนภาพ เคลื่อนไหวก็ปรากฏขึ้นในนิมิตของผม”
วันที่ 30 ตุลาคม
“หลังจากเคารพภักดีพระเจ้ายามรุ่งอรุณ ผมเริ่มทำมุรอกอบะอ์ เช่น เดียวกับเมื่อวานนี้ ลำธารและแม่น้ำปรากฏขึ้นในนิมิตรของผม ภาพนั้นค่อนข้างพล่ามัว น้ำในมหาสมุทรนั้นมีสีขาวเหมือนหมอกเช่นกัน และมีลอยเหมือนเมฆ มันเป็นภาพจริงๆ ผมพยายามที่จะดำลงไปใต้มหาสมุทรแต่ไม่สำเร็จ จากนั้นจึง ฉุกคิดได้ว่า ผมต้องจินตนาการว่าได้ดำลงไปนอกโลกทั้งหมดในรัศมี จิตใจของผมเริ่มค้นหารัศมี แม่น้ำและมหาสมุทรยังคงปรากฏอยู่ต่อหน้าผมในรูปของหมอก”
“ในการทำมุรอกอบะฮ์ตอนกลางคืน ผมมองเห็นตัวเองปีนอยู่บนหน้าผา เมื่อมองลงไปข้างล่างผมมองเห็นแสงสีขาวมาจากที่แห่งใดแห่งหนึ่ง เมื่อผมเข้าไปใกล้ๆ ก็พบว่ามีแสงสีขาวและสีน้ำ เงินแผ่กระจายอยู่ไปทั่ว ผมต้องการดำลงไป เมื่อเข้าไปใกล้ กลับกลายเป็นน้ำพุที่ไหลออกมา จากนั้นผมก็พบว่าตัวเองอยู่ในท่ามกลางหมู่บ้านที่สร้างจากหินสีดำและสีทอง บ้านเหล่านั้นค่อนข้างสูง และ แสงจันทร์ให้ความประทับใจแก่ดินแดนแห่งเทพธิดาแห่งนี้ ผมเปิดประตู และมองเห็นกระแสน้ำไหล แทนที่จะเป็นน้ำ กระแสน้ำนั้นเอ่อล้นด้วยแสง ผมเปิด ประตู 4 หรือ 5 บานและพบกระแสน้ำอยู่เบื้องหลังประตูทุกบ้าน น้ำในกระแสน้ำนั้นมีทั้งสีขาวสดใส และสีน้ำเงิน ผมจินตนาการว่าโลกทั้งมวลและตัวผมเองจมลงในมหาสมุทรของแสง ผมเห็นโลก และตัวผมเองจมลงในใต้แสงจันทร์ จากนั้น ผมเห็นคลื่นเหมือนกับแสงดังกล่าวจากหลอดไฟ ซึ่งไหลจากทิศเหนือลงสู่ทิศใต้”
วันที่ 31 ตุลาคม
“ระหว่างการทำมุรอกอบะฮ์ ผมเห็นรัศมี (นูร) ซึ่งแผ่กระจายต่อหน้าผม ประหนึ่งว่าแสงจันทร์ถูกแต่งแต้มด้วยสีน้ำเงิน ผมเริ่มบินไปในอากาศ และลงมาบนพื้นภูเขา ผมพบตัวเองอยู่ในถ้ำ ซึ่งสามารถมองเห็น บ้านของพระเจ้า (วิหารกะอ์บะอ์) จากที่นั่นได้ แสงเรืองปรากฏในวิหารนั้น หลังออกจากถ้ำผมนั่งอยู่บนก้อนหิน ซึ่งลอยสูงขึ้น และพาผมไปด้วย หลังจากผ่านไปบนท้องฟ้า ผมไปถึงกำแพงสีขาวที่ตัดขอบด้วยแถบสีดำ พร้อมด้วยเส้นแสงนวลเหมือน การเขียนบนกำแพงนั้น ผมอยู่ในสภาพนั้น จนลุงของผมมาเรียกผมจึงเลิกมุรอกอบะฮ์ เมื่อดูนาฬิกาปรากฏว่าผ่านไปครึ่งชั่วโมง”
“ระหว่างการทำมุรอกอบะฮ์ ภาพเหมือนกับในจอโทรทัศน์ปรากฏขึ้นต่อหน้าผม ความคิดต่างๆ ยังคงเข้ามาในจิตใจของผมตลอดเวลา จากนั้นหลังจาก เห็นภาพทุ่งหญ้าและภูเขา ผมพบว่าตัวเองอยู่หน้าประตู เมื่อเปิดประตูและเข้าไปข้างใน ผมก็อยู่ในดินแดนสุขาวดี เหมือนสวนซึ่งแสงปรอทได้แผ่ซ่านไปทุกหนทุกแห่ง ชั่วเวลาสั้นๆ หลังจากอยู่ในนั้น ผมออกมาจากสถานที่ดังกล่าวผ่านทางประตูที่อยู่ติดด้านหลังผม”
วันที่ 5 พฤศจิกายน
“เมื่อเริ่มการทำมุรอกอบะฮ์ ผมเห็นตัวเองบินอยู่ในอากาศ ในระหว่าง ที่ผมบินลงบนภูเขา หลังจากออกจากที่นั้น ผมพบตัวเองอยู่ในอวกาศ จากจุด ดังกล่าวผมสังเกตเห็นโลกและดวงจันทร์ โลกกลมและผิวดวงจันทร์มีหลุมอุกาบาต และเนิน จากนั้นผมจึงลงบนดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง ซึ่งรู้สึกว่าเป็นดาวอังคาร หลังจากนั่งลงบนเก้าอี้ที่นั่น ผมเริ่มลอยสูงขึ้นจนกระทั่งเข้าใกล้ดวงอาทิตย์ ซึ่งดวงอาทิตย์นั้นอยู่เหนือศีรษะของผม และผมประจัญหน้ากับระบบสุริยะ รู้สึกได้ว่าเมื่อผมเข้าใกล้กับดวงอาทิตย์ ทำไมผมจึงไม่มีความรู้สึกร้อนเลย คำตอบ เกิดขึ้นกับผมก็คือ เพราะผมอยู่ในวงแหวนของแสง ซึ่งความร้อนของดวง อาทิตย์ไม่อาจทำอันตรายผมได้”