นับเป็นโชคไม่ดีในส่วนของมนุษย์ ที่ประเมินค่าความรู้ที่พระเจ้ามอบให้เขา บนพื้นฐานของหลักการที่คิดขึ้นมาเองและผิดพลาด รวมทั้งปฏิเสธที่จะรับรู้มันโดยแท้  แสงได้ถูกประกาศโดยพระเจ้า ในฐานะเป็นพื้นฐานของทุกๆ ความรู้ มนุษย์มีความต้องการที่จะสำรวจแสงมากประเภทและลักษณะที่สุด รวมทั้งการทำงาน ของมันด้วย แต่ไม่เคยให้ความสนใจที่เหมาะสมต่อสิ่งนี้ และสิ่งนี้ยังคงเคลือบคลุม เสมอ มนุษย์ ไม่พยายามที่จะเลิกม่านนี้ขึ้น เพราะม่านนี้ไม่เคยปรากฏต่อเขา หรือไม่ก็ไม่เคยให้ความสนใจต่อมัน เขาไม่เคยพยายามสำรวจกฎเกณฑ์และหลักการที่ควบคุมองค์ประกอบของแสง  ถ้าเขายอมรับการเข้าใกล้นี้ การเสื่อมของเซลล์สมองจะไม่มีแม้แต่น้อยและก้าวหน้าไปสู่ความเชื่อ ความสงสัยจะไม่รบกวนเขามากเท่ากับที่เป็นอยู่ขณะนี้ อุปสรรคขัดขวางในกิจกรรมในทางปฏิบัติของพวกเขาก็จะมีน้อยเช่นเดียวกัน แต่มันก็ไม่เกิดขึ้น เขามิได้สำรวจประเภทของแสงหรือพยายามที่จะค้นพบธรรมชาติของแสง

เขาไม่รู้แม้แต่ว่า แสงนั้นก็มีการสร้างโครงสร้างและธรรมชาติเฉพาะ  และแม้แต่พวกเขาก็มีความโน้มเอียง และโน้มน้าวไปสู่บุคลิกลักษณะที่เฉพาะ เขาไม่รู้ด้วย ว่าแสงนี้คือชีวิต และปกป้องเขาด้วยเช่นกัน เขาเพียงแต่คุ้นเคยกับหุ่นจำลองของดินและฝุ่น ซึ่งไม่ได้ครอบครองชีวิตอะไรเป็นของตนเองเลย หุ่นที่พระเจ้าทรงปั้น จากดินซึ่งเน่าเปื่อย ไม่มีความจริงแท้ของตนเอง ความจริงแท้ที่พระเจ้าทรงเป่าเข้า ไปในตัวเขาในรูปของวิญญาณ ความเขลาจากการกระทำของแสงทำให้เกิดความ รังเกียจจากคำดำรัสของพระเจ้าในเรื่องนี้ ยิ่งความรังเกียจมีมากเท่าใด ความสงสัย และความเคลือบแคลงก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น และความศรัทธา ความเชื่อมั่นก็จะแตกสลายเสียหายตามไปด้วย   นักจิตวิญญาณนิยมให้คำจำกัดความศรัทธาว่า เป็นความเชื่อที่ไม่มีความสงสัย สาเหตุความอ่อนแอที่แท้จริงของการตัดสินใจหรือความศรัทธา ก็คือความสงสัยนี้ ตราบเท่าที่ยังมีความไม่เต็มใจและความลังเลอยูในความคิด ก็เป็น ไปไม่ได้ที่จะมีความศรัทธาที่มั่นคง หลังจากที่ความคิดได้รับแสงสว่างแห่งความศรัทธา และความเชื่อที่มั่นคงแล้ว จะกลายเป็นการสำแดงออกหรือปรากฏการณ์