ขโมย 7 คน

مکمل کتاب : ขโมย 7 คน

ผู้แต่ง:

URL แบบสั้น: https://iseek.online/?p=9603

ครั้งหนึ่งมีเรื่องเกิดขึ้นกับท่านผู้อาวุโส (ขอความเมตตาแด่ท่าน) ซึ่งเป็นที่ รู้กันดีว่าในหนทางของพระเจ้า เขาเป็นผู้มีน้ำใจ  เขากล่าวอยู่เสมอว่า ข้าพระองค์ ทำให้พระองค์พึงพอใจ ข้าพระองค์ดื่มในนามของพระองค์ และข้าพระองค์ให้การ สนับสนุนพระองค์ เขาคิดว่าเพียงถ้าเราอดกลั้นจากการกิน ก็ไม่มีอำนาจใดๆ สามารถ บังคับให้เรากินอาหารได้ ความคิดนี้ทำให้เขางดอาหาร เมื่อความกดดันจากลูกเมียในเรื่องนี้เริ่มปรากฏขึ้น เขาจึงออกจากบ้านและไปอาศัยอยู่ในสุสานเก่า ในตอนเย็น มีชายคนหนึ่งไปที่นั่นและมอบสิ่งที่ทำกุศลกรรมจากการบนบานให้ หลังจากวิงวอน ขอพรแล้ว   ชายผู้นั้นพยายามมอบของหวานให้ผู้อาวุโส การปฏิเสธอย่างแข็งขันของ ผู้อาวุโสและการยืนกรานที่จะให้ของชายผู้สุภาพดังกล่าว   ทำให้ในที่สุดก็เกิดภาพที่ เขาห่อของหวานบางส่วนใส่กล่องให้ผู้อาวุโสที่ขัดสนผู้นั้น โดยเข้าใจว่าขณะนั้นเขา ยังไม่มีความรู้สึกหิวและวางกล่องไว้ใต้พุ่มไม้ เพื่อว่าจะได้กินเมื่อตื่นขึ้นมา หลังจากเที่ยงคืนไปแล้วขโมยจำนวนหนึ่งได้เข้ามาในสุสาน พร้อมด้วยทรัพย์สินที่ปล้นมา เพื่อให้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผู้อาวุโสจึงตื่นขึ้นมา    ขโมยคิดว่าเขาจะไปแจ้งข่าวให้ตำรวจรู้ จึงรีบรวบรวมทรัพย์สินและถามว่าทรัพย์สินของเขาอยู่ที่ไหน คำตอบของผู้อาวุโส ไม่เป็นที่พอใจของพวกหัวขโมย ระหว่างที่ซักไซ้ไล่เลียงอยู่นั้น ขโมยคนหนึ่งเห็นกล่อง วางอยู่ใต้พุ่มไม้ เมื่อเปิดดู ก็พบขนมหวาน 7 อัน ถึงตอนนี้เป็นจังหวะที่ทำให้พวก เขาหันเหความสนใจออกไป พอดีขโมยก็มี 7 คน หัวหน้าขโมยจึงบอกว่า

ชายผู้นี้ก็เป็นขโมยเหมือนกัน และมีแผนแยบยลที่สกปรกจะเล่นงานพวก เรา ของหวานเหล่านี้ใส่ยาพิษไว้เพื่อสังหารพวกเรา และฉกเอาทรัพย์สินที่เราหา มาอย่างยากลำบากไป”

หัวหน้าขโมยจึงเปลี่ยนแผน และบอกผู้อาวุโสให้กินของหวานดังกล่าว ผู้อาวุโส  ปฏิเสธที่จะกิน ทำให้ข้ออนุมานของพวกขโมยได้บทสรุป เจ้าคนหัวหน้าจึง สั่งให้ลูกน้องบังคับผู้อาวุโสให้กินโดยใช้กำลัง ขโมย  2 คนจับแขนเขาไว้ อีก 2 คนจับขา คนหนึ่งขึ้นคร่อมบนหน้าอก อีกคนหนึ่งกดหัว  ของหวานจึงถูกยัดเข้าไปในปากของเขา เมื่อผู้อาวุโสปฏิเสธที่จะกลืนของหวานลงไปในห้อง พวกขโมยก็เริ่มทุบตีและตบหน้า แล้วยัดของหวานตามกันเข้าไปจนหมด เมื่อปฏิบัติการเสร็จสรรพ พวกขโมย ก็หลบหนีไป ปล่อยผู้อาวุโสเผชิญซะตากรรมอยู่ตามลำพัง หลังจากอาการดีขึ้นแล้ว ผู้อาวุโสลุกขึ้นและมองไปยังท้องฟ้าด้วยความตกใจเมื่อมีเสียงกล่าวว่า

“โอ้ผู้ที่หยิ่งยะโส และทะนงตนเอ๋ย เจ้าควรจะกลับบ้านดีกว่า หรือไม่ เจ้าก็ควรกินอาหารทุกวันในลักษณะเดียวกัน”

ดูบทความนี้ในหนังสือที่พิมพ์บนหน้าเว็บ (หรือหน้า): 53 ถึง 54

แสดงทั้งหมด ↓

โปรดให้ความคิดเห็นของคุณ

    Your Name (required)

    Your Email (required)

    Subject (required)

    Category

    Your Message (required)