เมื่อเราพิจารณาใคร่ครวญเกี่ยวกับการสร้างสรรค์จักรวาลในขอบข่ายคำสอนของคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์  เราจะได้รับความรู้ว่า เราคือสิ่งถูกสร้างและพระเจ้าคือผู้สร้างสรรค์  เมื่อผู้สร้างสรรค์มีเจตนารมณ์ พระองค์ได้ทำให้จักรวาลเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา โดยออกคำสั่งว่า “จงเป็น” คำถามก็คือ เหตุใดผู้สร้างจึงมีเจตนารมณ์ และสิ่งที่ พระองค์มีเจตนารมณ์ปรากฏขึ้นแล้วหรือไม่ ถ้าเจตนารมณ์ของผู้สร้างปรากฏอยู่ แล้ว เจตนารมณ์นั้นปรากฏอยู่ที่ไหน และทำไมพระองค์จึงสร้างจักรวาล พระผู้สร้างเอง ทรงบอกเราเกี่ยวกับสิ่งนี้ว่า

“ฉันคือ ขุมทรัพย์ที่ซ่อนเร้นอยู่ ฉันสร้างสิ่งถูกสร้างด้วยความรัก เพื่อว่าฉัน จะถูกรู้จัก”

พระผู้สร้างยังบอกกับเราเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของสิ่งถูกสร้างและสภาพการ ดำรงอยู่ด้วยว่า

“ฉันสร้างสิ่งถูกสร้าง บนคุณลักษณะของฉันเอง”

นี่คือ ความจริงที่รู้กันดีว่า “ชีวิต” ไม่สามารถแยกออกจากคุณลักษณะได้ คุณลักษณะยังคงปรากฏอยู่ในสิ่งมีชีวิตและสิ่งมีชีวิตจะได้รับการจดจำและรู้จักโดยคุณลักษณะของมัน นั่นคือ คุณสมบัติและบุคลิกลักษณะ