ชายคนหนึ่งละทิ้งชีวิตสังคมไปอยู่ป่าและดำรงความหิวไว้ ด้วยข้อปุจฉาที่ว่า เมื่อเขาไม่กินใครจะเลี้ยงดูเขา ในวันที่ 3 เมื่อเกิดความหิวกระหายจนไม่สามารถควบ คุมอารมณ์ได้จึงบอกตัวเองว่าไม่เสียหายอะไรที่จะดื่มน้ำบ้าง เขาจึงไปใกล้ๆ ลำธาร เมื่อไปถึงชายผู้นั้นมองเห็นตระกร้าลอยน้ำมา ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเปิด ตระกร้าดูมีถาดซึ่งเต็มไปด้วยมัยวา (ผลไม้แห้ง) อยู่ในตระกร้า ทำให้เขาไม่อาจห้ามใจได้และกินของทั้งหมดอย่างตะกละตะกราม หลังจากเพลิดเพลินกับฮัลวา (ฮัลวา) เป็นแป้งเปียกคล้ายแผ่นขนมหวานทำจากแป้ง น้ำตาลและน้ำมัน) แล้วก็ดื่มน้ำาจนอิ่มแปล้   จากนั้นจึงตัดสินใจที่จะหาว่าตะกร้านั้นมาจากไหน และเริ่มย่ำทวนน้ำขึ้นไป    ในที่สุดก็พบตำบลหนึ่ง ซึ่งมีบ้านเรือนตั้งอยู่ ชาวตำบลนั้นบอกว่าผู้ใหญ่บ้าน เป็นคนเอาตะกร้าลอยน้ำไป แต่ไม่รู้ว่าในตระกร้ามีอะไร เข้าผู้ยะโสคนนั้นจึงไปหา ผู้ใหญ่บ้าน ซึ่งบอกว่าน้องเข้าของเขาคนหนึ่งเป็นง่อย และติดเชื้อเกือบทั่วร่าง กาย ทำให้น้ำเหลือง และเลือดไหลเยิ้ม เมื่อวานมีผู้ทรงคุณธรรมมาเยี่ยมซึ่งแนะนำว่า ให้รักษาด้วยการปรุงขนมฮัลวาแล้วเอาแปะไปตามร่างกายคนไข้ เหมือนการพอก ในขณะที่มันยังร้อนอยู่ และในตอนเช้าก็ลอกเอาขนมฮัลวาออกใส่ตระกร้าลอยไปตาม กระแสน้ำตามคำแนะนำของผู้ทรงคุณธรรม