เหตุการณ์น่าสนใจเกี่ยวกับ “การมีอุเบกขา”ได้กล่าวไว้ในหนังสือ ตัซกีเราะฮ์ อัล เกาเชีย โดย เกาซ์ อะลี ชาห์ ปานีปัตตี  ว่า ข้าพเจ้าเป็นอิมามมัสยิดของหมู่บ้าน มีนักรหัสยะ (Dervish) คนหนึ่งได้มาที่นั่นและพักอยู่คืนหนึ่ง หลังการนมาชในตอน เย็น ข้าพเจ้าเชิญเขาไปทานอาหาร เขาถามว่ามีอะไรทานสำหรับอาหารเย็น เมื่อ ได้ยินว่าเป็นดาลและโรตี (แกงและขนมปัง) เขาไม่ได้แสดงความสนใจใดๆ เมื่อ ข้าพเจ้าคะยั้นคะยอ เขากล่าวว่า

“ข้าพเจ้าสัญญากับพระเจ้าว่า จะกินก็ต่อเมื่อพระองค์ทรงเตรียมข้าวหมกไก่ให้ข้าพเจ้าเท่านั้น

ข้าพเจ้าเห็นว่า เขามีอาการทางจิต จึงเก็บอาหารบางส่วนไว้ให้แล้วกลับไป ที่ห้องของข้าพเจ้า ขณะนั้นเป็นช่วงเวลาฤดูฝน ท้องฟ้ามีเมฆ หลังจากนั้นไม่นาน ฝนก็ตกกระหน่ำลงมา ขณะที่ฝนตกหนักนั้นข้าพเจ้าได้ยินคนมาเคาะประตู เมื่อเปิดประตูออกไป ข้าพเจ้าพบชายคนหนึ่งคลุมตัวด้วยกระสอบปอพร้อมด้วยถาดในมือ เขา กล่าว ขณะยื่นถาดให้ข้าพเจ้าว่า

“เราบนบานไว้ นี่คือข้าวหมกไก่สำหรับท่าน ส่วนจานเปล่าจะมาเก็บตอนเช้า ข้าพเจ้าจึงนำข้าวไก่ไปให้ขายนักรหัสยะคนนั้น ซึ่งได้กินอย่างเอร็ดอร่อย”