เมื่อเราพินิจพิจารณาตัวเองจะสรุปได้ว่า เรามีร่างกายที่สูญสลายได้และมี ขอบเขตเชิงเป็นเอกลักษณ์ของเรา ร่างกายอันสัมผัสได้เชิงเรามองเห็น ประกอบด้วยความหนาแน่น ความสกปรก การเน่าเปื่อยและกลิ่นเหม็น พื้นฐานของการเน่าเปื่อยทำให้มนุษย์ทั้งโลกนี้เข้าใจได้ว่าเขาคือวัตถุ เป็นผู้สืบเชื้อสายของโลกวัตถุ ความคิดที่มีขอบเขตจำกัดนี้ ชี้ดวงให้ทุกคนอยู่ในสถานที่หนึ่ง และพบว่าตัวเองถูก ดักติดอยู่ในใยแมงมุมของความคิดที่จำกัด และนั่นคือผลลัพธ์ของความคิดที่มีขอบเขตและถูกจำกัด มนุษย์ทุกคนที่อาศัยอยู่บนดาวเคราะห์ดวงนี้ ระบุประเภทตนเอง ว่าเป็นมุสลิม ฮินดู ปารซีหรือคริสเตียน แต่วิญญาณไม่อาจถูกครอบงำด้วยนามชื่อ ใดๆ ได้ เพราะแสงก็เป็นเพียงแสง ไม่ว่าแสงนั้นจะอยู่ในส่วนใดของโลก ไม่ว่าอาหรับ ยุโรปหรือเอเชีย
ระบบของพระเจ้าได้รับการสถาปนาขึ้น ในวิถีทางที่สาสน์ทั้งหมดของ พระองค์ ซึ่งเคยส่งมายังโลกนี้สามารถเข้ากันได้ และเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปในแบบ ภาษาของพวกเขา ภาษาของคัมภีร์ไบเบิลเป็นของคริสเตียน อัล กุรอานเป็นราก ฐานทางศาสนาของมุสลิม ชาวฮินดูเคารพภักดีพระเจ้าโดยใช้ภาษาจากภัควัตคิตา คัมภีร์ทั้งหมดนี้เป็นเสียงของบรรดาปาวทาสของพระเจ้า ซึ่งแผ่กระจายไปทั่วโลก เหมือนกับแสงสว่าง
เมื่อเราพิจารณาไตร่ตรองดูการสรรค์สร้างจักรวาล ก็จะมาถึงบทสรุปในที่สุด ว่าจักรวาลของเรานี้ โดยตัวเองแล้วคือสุรเสียงของพระเจ้า เมื่อพระองค์ตรัสด้วย สุรเสียงของพระองค์ว่า “จงเป็น” จักรวาลทั้งมวลก็บังเกิดขึ้นมาทันที พระเจ้าทรง แนะนำตนเองว่า ทรงเป็นมิตรของสิ่งถูกสร้างเหมือนพ่อที่ไม่ลืมลูก เช่นเดียวกับพระ เจ้าไม่เคยทรงลืมสิ่งถูกสร้างของพระองค์ อัลลอฮ์หรือพระเจ้า ผู้ทรงเป็นพระผู้อภิบาล ของเรา และเป็นผู้จัดเตรียมทรัพยากรทุกชนิดแก่เรา และทำให้เรามีประสบการณ์ หลากหลายขั้นตอนของชีวิต พระองค์เป็นมิตรของเราจริงๆ
การศึกษาจากคัมภีร์ศักดิ์สิทธิเปิดเผยให้เห็นว่า พระเจ้าไม่เคยทอดทิ้งสิ่งถูกสร้างของพระองค์ไว้เพียงลำพังอย่างโดดเดี่ยวเลยไม่ว่าสภาพทางกายภาพของเขา จะแตกต่างจากคนอื่นอย่างไรเมื่อคิดในเชิงพันธุกรรม เราพบว่าการสรรค์สร้างเกิด ขึ้นภายใต้แบบแผนที่แน่นอน เมื่อเมล็ดพืชถูกหว่านจะเจริญเติบโตโดย “มารดรแห่ง ปฐพี” เพื่อในที่สุดจะกลายเป็นต้นไม้ เมื่อเมล็ดพืชถูกฝั่งลงไปในพื้นดิน มันจะดูดซับน้ำจากดิน หลังจากที่น้ำผ่านรูเล็กๆ ก็จะไปหล่อเลี้ยงเมล็ดพืชที่อยู่เฉยๆ หน่วยที่เป็นองค์ประกอบของเซลล์ เกิดขึ้นในหน่ออ่อนของเมล็ดพืช ต้นอ่อนและรากฐาน ของต้นอ่อนเกิดขึ้น ซึ่งทั้งสองจะเจริญเติบโตไปเป็นลำต้นและรากของต้นไม้ การ เจริญเติบโตของรากลงสู่ใต้ดิน ทำให้มันดูดซับน้ำและแร่ธาตุเพื่อการแตกหน่อและ เจริญเติบโต และเพื่อความมั่นคงแข็งแรง ซึ่งเป็นไปในทิศทางตรงกันข้ามกับต้นอ่อน ซึ่งเจริญเติบโตเป็นลำต้น อาหารที่ไว้เก็บไว้ในเมล็ดจะถูกใช้ไปในช่วงเป็นต้นอ่อน จนกระทั่งสามารถสังเคราะห์อาหารได้เองโดยกระบวนการสังเคราะห์แสง (Photo synthesis) เมล็ดนี้จะแห้งไป พืชนั้นก็จะเจริญเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ ในวิถีทางเดียวกัน เมื่อผู้ชายหลั่งอสุจิเข้าไปในร่างกายของผู้หญิง ก็จะเกิดกระบวนการปฏิสนธิขึ้น ซึ่ง ในที่สุดจะเจริญเติบโตเป็นตัวอ่อน และท้ายที่สุดการกนั้นก็จะคลอดออกมาเหมือน การงอกของพืชจากพื้นโลก