อิรชาด อะลี มาลิก เขียนมาจากอะชัด แคซเมียร์ว่า
วันที่ 12 ตุลาคม
“ผมมองเห็นในการทำมุรอกอบะ ว่าชายคนหนึ่งเดินอยู่ในสถานที่กว้างใหญ่ที่เปิดโล่ง ความคิดของเขาโจมตีจิตใจของผม นั่นคือผมกำลังฟังที่เขาคิดถึงความสวยงามของโลกนี้ และเขาควรจะนอนพักผ่อนที่นี่สักครึ่ง ชั่วโมง จากนั้นเขาจึงไปนอนชั่วขณะหนึ่ง แต่ครึ่งชั่วโมงนี้ ปรากฏว่าเป็นเวลา เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นสำหรับผม ผมสังเกตเห็นว่า ผมได้ออกคำสั่งเหนือความ คิดของเขา และเขากระทำเพียงสิ่งที่ในจิตใจผมต้องการให้เขากระทำเท่านั้น ผู้เพ่งไปที่จิตใจของเขาและร้องออกมา เขาเองก็ร้องตะโกนเสียงดัง”
วันที่ 14 ตุลาคม
“ผมเห็นชาย 2 คนทะเลาะวิวาทกันเกี่ยวกับเรื่องเด็กผู้หญิง ทั้งสองคน ต่างต้องการนำเด็กผู้หญิงไปด้วย ต่างคนต่างด่าทอกันไม่นานหลังจากนั้นปรากฏ ว่ามีดาว 5 ดวงปรากฏขึ้นต่อดวงตาข้าพเจ้า เมื่อดาวหายไป สิ่งที่ดูเหมือนงู ก็ปรากฏขึ้น มันมีสีขาวบริสุทธิ์ หลังจากนั้นผมเห็นคบเพลิงจากระยะไกลๆ เมื่อมันเข้ามาใกล้ ผมเห็นคนอยู่ในมือน้องชายของผม เขาโยนคบมาให้และผม รับไว้ จากนั้นจึงปรากฏว่า น้องชายของผมโดยสารรถประจำทาง เขาโยนคบ สองสามอันมาโดยโยนทีละอัน ซึ่งผมรับมันไว้ ทั้งๆ ที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงใน ห้องนอน”
วันที่ 15 ตุลาคม
“การจินตนาการเกิดขึ้นในไม่ช้า แสงอันสดใสยังคงปรากฏต่อหน้านิมิตของ ผมเป็นพักๆ สักครู่หนึ่งมีผู้หญิงมายืนอยู่ต่อหน้า ตอนแรกผมไม่สามารถมอง เห็นหน้าเธอได้ เมื่อเห็นหน้าเธอ ผมพบว่ามันเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยง เส้นผมของ เธอปลิวอยู่รอบตัว หลังจากนั้นคลื่นแสงที่สุกใส ยังคงเพิ่มพูนในจิตใจของผม จนรู้สึกยากลำบากในการรักษาความสมดุล เพราะในเวลานั้นผมลอยอยู่ในอากาศ”
“จากนั้น ผมพบว่าตัวเองอยู่บนเตียงของตัวเองอีกครั้งหนึ่ง ใบหน้าผู้หญิง ปรากฏขึ้นต่อหน้าผม เมื่อเข้ามาใกล้ ก็พบว่าเธอโดยสารมากับเรือเดินทะเล ผมสงสัยว่าเธอน่าจะเป็นใคร เสียงที่แจ่มชัดในจิตใจบอกผมว่า เธอเป็นชาวอินโดนีเชีย และเดินทางมาตั้งแต่ 30 ปีที่แล้ว จากนั้นผมมองเห็นฝาผนังในความมืดทั้งที่ดวงตาปิดสนิท ตัวผนังทำด้วยแสง หน้าต่างบนฝาผนังทำด้วยแสง สุกใส ในความมืดนั้น ผมมองเห็นแม้แต่เงาของตนเอง”
วันที่ 17 ตุลาคม
“ผมมองเห็นบุคคลผู้มีเกียรติอย่างยิ่ง จนผมเกิดความรู้สึกว่า บุคคลผู้ นี้มีความรู้เรื่องโทรจิต ผมจึงขอให้บุคคลผู้นี้นำผมไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง เขาจ้องมอง เข้าไปในดวงตาผม เรี่ยวแรงของผมหมดสิ้นไป และร่างกายเริ่มลอยขึ้นไปในอากาศเสมือนลูกโป่ง ความเร็วเพิ่มขึ้น ผมพยายามหยุดการใช้พลังเจตนารมณ์ ของตัวเอง ในที่สุดผมก็มาถึงจุดหมายปลายทางสำเร็จ”
วันที่ 18 ตุลาคม
“ผมเห็นว่าตัวเองว่ายอยู่ในมหาสมุทร และมีภาพเงาสุกใสเหนือตัวผม ห่างเพียงหนึ่งฟุตเท่านั้น จากนั้นผมเห็นตัวเองนั่งอยู่บนแผ่นดินที่สว่างสดใส มี เด็กผู้ชายมาที่นั่นและนั่งลงตรงหน้าผม ผมบอกเขาว่า เขาได้ทำลายแผ่นดินที่สดใสนั้น เมื่อได้ยินเช่นนี้เขาจึงเริ่มหัวเราะ แสงสว่างของแผ่นดินนั้นก็หายไปใน ทันที่ทันใดนั้น และเขาก็ล้มลง ตอนที่ล้มลงเขาถือไม้เท้าและมันเริ่มหมุนเหมือนพัดลม ผมดึงเขาออกมา และเขาก็วิ่งหนีไป”
“ผมสังเกตเห็นว่า แสงสว่างเกิดขึ้นต่อหน้าตามความประสงค์ของผม ถ้าผมคิดถึงแสงที่เป็นของแข็ง มันจะเหมือนน้ำแข็ง และถ้าผมพยายามที่จะมองเห็นมันในลักษณะของเหลว ก็จะปรากกว่ามันจะเป็นเหมือนน้ำ”
“ถึงแม้จะดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้ แต่เป็นความจริงที่ว่า เนื่องจากการ ฝึกฝนเรื่องโทรจิต ความคิดของผู้คนจึงเริ่มมาถึงผม ครั้งหนึ่งมีงูอยู่ใกล้บ้านของเรา ผู้คนเริ่มขว้างก้อนหินเพื่อฆ่ามัน ผมก็ไปร่วมกับพวกเขาด้วย แต่พ่อ แม่ห้ามไม่ให้ผมไปร่วมในเหตุการณ์ดังกล่าว ดังนั้น เมื่อที่ชายเห็นผมไปร่วมปาก้อนหินด้วย ผมจึงกังวลมากขึ้น เมื่อกลับถึงบ้าน ผมจึงเริ่มคิดอย่างจริงจังใน เรื่องที่พี่ชายผมจะพูด จากนั้นน้ำเสียงแสดงความโกรธของพี่ชายก็อยู่ในจิตใจของผม”
“ฝึกไปอยู่ที่ไหนมา”
“ไปดื่มน้ำชามา” จิตใจของผมตอบ
“ฝึกไปทำอะไรก่อนหน้านั้น” เสียงของพี่ชายผมดังมาอีก
“กินอาหาร” นั่นคือคำตอบของผม
จากนั้นผมก็ได้ยินเขาถามด้วยความโกรธว่า “แล้วฝึกทำอะไรก่อนหน้านั้นอีก”
ผมเงียบและไม่ตอบ พี่ชายของผมจึงเริ่มกล่าวตำหนิ ซึ่ง ณ จุดนี้อารมณ์ ที่จะต่อรองกับพี่ชายก็หมดลง จากนั้นเล็กน้อยพี่ชายของผมก็เข้ามาในห้องผม จริงๆ และการสนทนาที่มีอารมณ์ทั้งหมดก็เกิดขึ้นจริง
ในเหตุการณ์อื่น มีชายคนหนึ่งเข้ามาหาผม และก่อนที่เขาจะพูดอะไร ผมรู้สึกว่าเขาจะขอมีด และในใจต่อมาเขาก็ขอมีด
สิ่งสำคัญอื่นๆ ก็คือ ความคิดของผมมีพลังมากขึ้น จนกระทั่งเมื่อผม ต้องการบางสิ่งบางอย่าง มันก็จะเกิดขึ้นจริง วันหนึ่งน้องชายสองคนของผม เกิดทะเลาะวิวาทกัน คนที่ได้ตบหน้าคนน้อง พวกเขายังคงโกรธกันอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นก็ปรับความเข้าใจกันได้ และกลับมาเล่นกันใหม่ ผมรู้สึกในใจว่า คนน้องจะแก้แค้นการถูกตบด้วยการตีพี่ชายของเขา ผมแปลกใจจริงๆ ที่น้อง ชายตีคนพี่จริงๆ”
“นี่คือ เหตุการณ์เล็กน้อยที่ผมประสบมาในขณะนี้”