วิธีการใช้ชีวิตของสัตว์ มีความละม้ายคล้ายคลึง ใกล้ชิดกับชีวิตทางสังคมของ มนุษย์ ซึ่งเป็นหลักฐานพิสูจน์การใช้สติปัญญาอย่างกระตือรือร้น ในส่วนของสัตว์ มีตัวอย่างสองสามตัวอย่างที่จะกล่าวถึง ณ ที่นี้ เพื่อประโยชน์ของผู้อ่าน ชีวิตของ ผึ้งซึ่งเป็นสมาชิกของวงศ์แมลง สามารถเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนได้ในเรื่องนี้ ผึ้งอาศัย อยู่ในรังของรวงผึ้ง ซึ่งประกอบด้วยช่องหกเหลี่ยมที่ทำจากขี้ผึ้งนับเป็นพันช่อง รวงผึ้งนี้ปกครองโดยผึ้งราชินี มีผึ้งตัวผู้อยู่ราว 2,000 ตัว ประชากรที่เหลือเป็นผึ้ง ตัวเมียจำนวนประมาณ 20,000 ตัวต่อรังผึ้งหนึ่งรวง ตัวเมียนั้นไม่สมบูรณ์คือไม่ สามารถสืบพันธุได้และทำหน้าที่เป็นผึ้งงาน
ผึ้งราชินีมีความสวยงามมากที่สุด จะอยู่โยงในรังผึ้งออกไข่วันละ 1,000 – 2,000 ใบ ไข่มี 2 แบบ คือไข่สมบูรณ์และไข่ไม่สมบูรณ์ ผึ้งราชินีและผึ้งงานออกมา จากไข่ที่สมบูรณ์ ส่วนผึ้งตัวผู้ออกมาจากไข่ที่ไม่สมบูรณ์ ผึ้งงานจำนวนนิดหน่อยอยู่ คอยรับใช้ผึ้งราชินี ผึ้งงานเหล่านี้จะปรนนิบัติทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นไปได้แก่ผึ้งราชินี อายุของผึ้งราชินีเฉลี่ยประมาณ 3 ปี ผึ้งองครักษ์จะคอยปกป้องและปรนนิบัติผึ้งราชินี จนกระทั่งมีความสามารถและประสิทธิภาพ ในการเริ่มปฏิบัติหน้าที่บริหาร และการสืบพันธุ์ แต่เมื่อเริ่มเข้าสู่วัยชราและละทิ้งหน้าที่ของเธอ องค์รักษ์เหล่านี้ ก็จะมาชุมนุมกันรอบตัวเธอ และจะถูกองค์รักษ์รุมต่อยจนเสียชีวิต
ข่าวการเสียชีวิตของผึ้งราชินี จะได้รับการประกาศในอาณาจักรผึ้ง โดยผึ้ง จำนวนหนึ่งจะปั้นฉวัดเฉวียนเหนือรัง และเปล่งเสียงเฉพาะออกมาหลายครั้ง ใน การเลือกราชินีองค์ใหม่ ไข่ที่สมบูรณ์อายุ 3 วันจะถูกแยกออกมา เมื่อตัวอ่อนฟัก ออกมาแล้ว จะถูกนำไปเลี้ยงบนเกสรและน้ำต้อย สองสามวันต่อมาตัวอ่อนจะพัฒนา ตัวเองในรังเติบโตเป็นดักแด้ ช่องใส่ดักแด้จะถูกปิดผนึกด้วยขี้ผึ้งโดยผึ้งงาน หลังจาก นั้น 15 วันดักแด้จะออกมาจากรังกลายเป็นผึ้งที่โตแล้ว หนึ่งในนั้นจะถูกเลือกเป็น ผึ้งราชินีของรังผึ้งดังกล่าว ส่วนที่เหลือจะบินจากไปสร้างอาณาจักรใหม่ของตน
ผึ้งงานจะมีขนาดเล็กกว่าผึ้งราชินีและมีอายุเฉลี่ยเพียง 2 เดือน ซึ่งปฏิบัติ งานอย่างหนักตลอดเวลา ตั้งแต่ออกจากไข่ได้เพียง 3 วัน รวงผึ้งสร้างโดยผึ้งงาน จากขี้ผึ้งที่ผลิตออกมาจากต่อมผลิตขี้ผึ้ง รวงผึ้งแบ่งออกเป็นหลายส่วน ส่วนกลาง นั้นใหญ่ที่สุด และสงวนไว้ให้ผึ้งราชินี มีช่องสำหรับผึ้งตัวผู้หลายร้อยช่อง ข้างๆ ที่พัก ของผึ้งงานจะมีห้องเก็บเกสรดอกไม้และน้ำผึ้งส่วนกลางไว้บริโภคในภายหลัง