ชาฮีน จากโคฮัต เขียนมาว่า

คำถาม ประสบการณ์ของผู้ศึกษาโทรจิต เพียงพอที่จะพิสูจน์และทำ ให้ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้นี้กับความเป็นจริงมีความมั่นคงขึ้น แต่เมื่อสัด ส่วนของความสำเร็จถูกนำไปสู่การพิจารณา ได้สร้างความสงสัยว่านี่เป็นเพียง อุบายจินตนาการของนักศึกษา นั่นคือเมื่อผู้หนึ่งแนะนำใจตัวเองอย่างเข้มข้น ว่า สิ่งนี้จะต้องถูกเห็นและรู้สึก ดังนั้น สิ่งเดียวกันนี้ก็ได้ถูกมองเห็นขึ้น ท่านต้องการจะบอกบางอย่างแก่เราในเรื่องนี้อย่างไร

คำตอบ เท่าที่พลังจินตนาการมีความเกี่ยวข้องไม่มีใครสามารถปฏิเสธ ความจริงข้อนี้ได้ ว่าชีวิตทั้งหมดนั้นเป็นเครือข่ายของความคิดที่วกวน ใน หนังสือที่มีชื่อเสียงของท่านชื่อ “ลุอ์อัลกอลาม” (แผ่นจารึกและปากกา) ท่าน กอลันดาร์ บาบา เอาลิยาอ์ได้เรียกการสร้างสรรค์ที่เกิดจากเครือข่ายนี้ว่า รัศมี (นัสมะฮ์) และกล่าวว่า ญินถูกสร้างมาจากรัศมีขั้นปฐม และมนุษย์กับโลกของ มนุษย์เป็นผลลัพธ์ที่ปรากฏออกมาของรัศมีที่ผสมผสาน สิ่งนี้ได้รับการนิยามจาก ท่าน ด้วยการวาดภาพร่างในหนังสือเล่มดังกล่าว

คลื่นที่ให้ชีวิตกับเรานั้น รับผิดชอบผลิตผลที่เป็นความต้องการของชีวิต ทั้งหมด เมื่อเสาอากาศที่ถูกสร้างติดมากับสมองของเราได้รับคลื่นนี้ มันจะ แสดงออกในรูปลักษณ์ของความคิดและอารมณ์ การถ่ายทอดความคิดคือชีวิต การถือว่า พลังความคิดและจินตนาการเป็นสิ่งที่ไม่มีผลกระทบและไร้ประโยชน์ เป็นเรื่องที่เขลาต่อระเบียบแบบแผนขั้นสูงสุด

ขอให้เราปฏิบัติการทดลอง นอนลงบนเตียงตามสบายและปล่อยร่างกาย ให้ผ่อนคลาย ตอนนี้เพ่งความสนใจรวมศูนย์ไปยังความคิดที่ว่า เท้าของท่าน เริ่มอุ่น จากนั้นปล่อยให้จินตนาการเกิดขึ้นกับตัวเองว่า คลื่นได้ตกลงมาบน ศีรษะของท่านอย่างต่อเนื่อง และถูกปล่อยผ่านไปทางเท้า หลังจากปล่อยความ อุ่นไว้ เพื่อทำให้เท้าของท่านอุ่น ชั่วขณะที่ความสนใจของท่านจะพุ่งเป้าอย่าง ไม่วอกแวกไปที่ความคิดนี้ ท่านจะแปลกใจที่รู้สึกว่าเท้าเริ่มอุ่นขึ้นจริงๆ และ ความคิดที่ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ นี้ จะนำท่านไปถึงจุดที่รู้สึกว่าความร้อนมาถึง ระดับที่เท้าไม่สามารถทนได้

การทดลองแบบเดียวกันสามารถกระทำได้ โดยการจินตนาการถึงคลื่น ความเย็น ความเข้มข้นของความคิด จะทำให้เท้าของท่านเย็น จนกระทั่งรู้สึก ราวกับว่า เท้า แช่อยู่ในน้ำแข็ง

การแสดงออกที่ดูแคลนหรือไม่เชื่อถือ ทรรศนะของการรับรู้ศาสตร์ทาง อภิปรัชญา โดยการกล่าวว่าทั้งหมดนี้เป็นผลลัพธ์ของจินตนาการและพลัง จินตนาการ ซึ่งในความจริงรวมกันเป็นการหลุดรอดจากความเป็นจริง และนี่ เป็นการเข้าใกล้ของผู้ที่ไม่ได้ครอบครองพลังและแรงขับดันที่ซ่อนอยู่เพื่อทำงาน อารมณ์ ความรู้สึก ประสาทสัมผัสและแรงกระตุ้นของชีวิตเรา เช่น ความมั่นใจ การเสียสละ ความเกลียดซัง ความริษยาและความหิวความ กระหายทั้งหมดนั้นคืออะไร

นี่คือรูปแบบของความคิดที่เปลี่ยนแปลงไปทั้งหมด ที่ได้รับความเข้าใจ มาแต่แรก ในรูปแบบของการจินตนาการ ถ้าจิตใจไม่ได้รายงานถึงความหิว กระหายให้เราทราบ ในลักษณะความคิดที่จะรับประทานบางสิ่ง เราจะไม่มีวัน สนใจอาหารเลย จักรวาลทั้งหมดนี้ คือความสัมพันธ์และกลมกลืนกันของที่เดิม ภาพยนตร์แห่งความคิดและจินตนาการ