อะกีล อะอ์มัด จากราวัลปินดี เขียนมาว่า
“ผมเริ่มฝึกฝนโทรจิต ตามคำแนะนำของท่าน รายละเอียดประสบการณ์ ของผมมีดังนี้”
วันที่ 18 มิถุนายน
“ผมเริ่มการจินตนาการด้วยการปิดตาว่า มีมหาสมุทรแสง ซึ่งจักรวาล ทั้งหมดและตัวผมจมลงไป ความยากลำบากก็คือผมไม่สามารถที่จะหาความ เงียบสงัดรอบๆ ตัวได้ เสียงพัดลมและเสียงเพลงจากวิทยุยังคงรบกวนผมอยู่ แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากเวลาผ่านไปจินตนาการของแสงก็เริ่มก่อตัวขึ้นในจิตใจของผม”
“ระหว่างการฝึกฝน ความคิดทุกสิ่งที่เข้ามาสู่จิตใจผม ปรากฏผสมกลมกลืนอย่างสมบูรณ์ในแสง แต่บางครั้งก็เพียงบางส่วน อย่างไรก็ตามจินตนาการของแสงเท่านั้น ไม่สามารถก่อรูปขึ้นในจิตใจของผม”
วันที่ 22 มิถุนายน
“เมื่อจินตนาการของแสงก่อรูปขึ้น ผมรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในที่โล่ง หลังหลุดพันออกมาจากตัวเอง ผมเริ่มดำลงไปในแม่น้ำแสง ผมประสพกับความของผมทั้งหมดเปลี่ยนรูปเข้าไปสู่แสง”
“สิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตเห็นอย่างชัดเจนคือ ทุกวันนี้ผมรู้สึกว่าทำงานอย่าง ทุ่มเทเต็มที่ ขณะที่เมื่อก่อนผมมักจะผลัดวันประกันพรุ่ง ภาระที่อยู่ใกล้มือ ขณะนี้สิ่งที่ง่ายๆ ได้พัฒนาขึ้นคือเมื่อมีสิ่งที่ต้องทำ ทำไมจึงไม่ทำเสียแต่ตอนนี้”
วันที่ 27 มิถุนายน
“เมื่อผมล้มตัวลงนอนบนเตียง ผมมีความรู้สึกประหนึ่งว่าได้นอนบนแม่พิมพ์แสง ทั้งหมด เมื่อตื่นนอนผมรู้สึกถึงแสงมัวๆ อยู่ในดวงตา เมื่อลืมตาแสงนั้นก็หายไป ทุกวันนี้ผมนอนหลับอย่างดี”
วันที่ 1 กันยายน
“จินตนาการของแสงนั้นชัดเจนและเด่นชัดอย่างยิ่ง ผมเห็นตัวเองบินอยู่ เหนือแม่น้ำ บางครั้งก็ดำลงไปในน้ำ จากนั้นผมเห็นตัวเองแตกออกจากร่างกาย มากมายจำนวนนับไม่ถ้วน”