เมื่อใดก็ตามที่มีการถกเถียงในเรื่องสูงขึ้นหรือตกต่ำลง ก็ไม่อาจละเลยการ ศึกษาปัจจัยในการขึ้นสูงได้ ได้กล่าวไปแล้วว่า ความก้าวหน้าเป็นผลลัพธ์ของความ มานะบากบั่น ไม่ว่าในระดับปัจเจกหรือระดับกลุ่ม และผลของความเสื่อมและ ความตกต่ำ เมื่อปัจเจกหรือประชาชาติกลายเป็นคนประมาท และเริ่มมีชีวิตที่หรูหรา ฟุ่มเฟือย

ความเจริญและความก้าวหน้ามี 2 ลักษณะ หนึ่งในนั้นคือสภาวะของศักดิ์ศรี ในทางโลก ความเจิดจรัสและเกียรติยศทางโลกของปัจเจกชนหรือของประชาชาติ และความก้าวหน้าอีกด้านหนึ่ง ซึ่งความจริงเป็นด้านที่เที่ยงแท้คือ การที่ปัจเจกชน หรือประชาชาติ ซึ่งยังคงมีชีวิตอยู่ในโลกที่ดำรงอยู่ สามารถไปถึงโลกที่มองไม่เห็นได้ ถ้าทั้งสองด้านนี้ลถูกนำมาพิจารณา ก็จะเป็นการชัดเจนยิ่งว่า ความก้าวหน้าทาง วิทยาศาสตร์ในยุคปัจจุบัน เป็นความก้าวหน้าภายนอกที่เห็นได้ชัดเท่านั้น ไม่มีข้อสงสัยว่า ประชาชาติที่มีการศึกษาวิจัยและต่อสู้อย่างหนัก เพื่อการประดิษฐ์คิดค้น จะเป็นประชาชาติที่มีความก้าวหน้าและพัฒนาในความรู้สึกทางโลก แต่เราก็สังเกต เห็นด้วยว่าประชาชาติเดียวกันนั้น เป็นประชาชาติที่ขาดแคลนยิ่ง ในเงื่อนไขของ ความสันติสุขแห่งจิตใจและความสงบร่มเย็นของจิตวิญญาณ เพราะพวกเขาไม่ ตระหนักถึงความเป็นจริง หรือกล่าวได้ว่า พวกเขายังคงขาดไร้ซึ่งความรู้เกี่ยวกับชีวิต ที่แท้จริง

ชีวิตที่แท้จริง ผู้คนมีความคุ้นเคยกับโลกที่จริงแท้  ซึ่งยังคงมีความสงบร่มเย็นอยู่เสมอ  ยุคสมัยปัจจุบันเป็นยุคสมัยแห่งความเจริญก้าวหน้าอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง ใน ขณะเดียวกันก็เป็นยุคที่ความทุกข์ยาก ความหวั่นวิตก ความโกลาหลและความ กดดันทางอารมณ์เผชิญหน้ามนุษย์อยู่ ทั้งที่ความก้าวหน้าเช่นนี้ไม่เคยมีมาก่อน เหตุผลสำหรับสิ่งนี้แสนจะเรียบง่ายคือผลประโยชน์ส่วนตัว พื้นฐานของความก้าว หน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นความก้าวหน้าของปัจเจกชนหรือประชาชาติ การพัฒนานี้เพื่อ ความผาสุกของมนุษยชาติ ซึ่งความสันติสุขเป็นผลลัพธ์ขั้นสุดท้ายของความก้าวหน้า นี้จริงหรือ จิตใจของปัจเจกหรือระดับกลุ่ม เกี่ยวพันกับกระบวนการเข้าใกล้ความคิด ถ้ากระบวนการเข้าใกล้ความคิดคือความพยายาม และการประดิษฐ์คิดค้นของเรา ควรจะต้องมีประโยชน์ต่อมนุษยชาติและสิ่งถูกสร้างของพระเจ้า กระบวนการเข้า ใกล้ความคิดนี้ ก็จะเป็นกระบวนการเข้าสู่ความคิดแบบศาสดา ซึ่งเหมือนกับกระบวน การเข้าใกล้ความคิดของพระเจ้า กระบวนการเข้าใกล้และแนวทางความคิดนี้ ได้รับ การเรียกขานทางกลวิธีว่า จิตสำนึกกอลันดาร ถ้าหากมนุษย์มีอุเบกขาเขาจะได้รับ การคุ้มครองและปลอดภัยจากโรคแห่งความทุกข์ยาก และความวิตกกังวลต่างๆ

วิธีการง่ายๆ เพื่อให้ได้รับสภาวะของอุเบกขา (อิสตักนา) คือความคิดของมนุษย์นั้นพ้องหรือสนับสนุนกระบวนการเข้าใกล้ความคิดของพระเจ้า เมื่อเราสังเกต การดำรงอยู่ของโลก เราจะพบว่าพระเจ้าทรงบันดาลทรัพย์สมบัติและทรัพยากร ธรรมชาติปริมาณเหลือคณานับสำหรับสิ่งลูกสร้างของพระองค์ และไม่มีแหล่งใดเลย ที่มีความเกี่ยวพันโดยตรงกับผลประโยชน์ของพระองค์เอง พระเจ้าไม่ทรงกังวลกับ สิ่งใดทั้งสิ้น นอกจากความจริงที่ว่า พระเจ้าทรงปลอดจากความต้องการทั้งมวล และ พระองค์ไม่ทรงต้องการสิ่งใดทั้งสิ้นแล้ว พระองค์ยังจัดเตรียมทรัพย์สมบัติและ ทรัพยากรธรรมชาติให้สิ่งถูกสร้างของพระองค์อย่างเป็นปกติ ตามกฎเกณฑ์ระเบียบ แบบแผนอีกด้วย ถ้าในฤดูกาลที่มีความต้องการมะม่วง ต้นมะม่วงจะออกดอก และ ผลมะม่วงก็จะถูกผลิตออกมาตามแบบแผนเพื่อสนองความต้องการของผู้คน

โดยที่มนุษย์นั้นขาดแคลนทรัพย์สมบัติและทรัพยากรธรรมชาติ เพราะฉะนั้น จึงไม่อาจเมินเฉยต่อแหล่งที่มาในลักษณะที่จะแยกตัวออกไปจากทุกสิ่งและทำให้ถูก ตัดขาดได้ แต่สามารถยอมรับกระบวนการเข้าใกล้ความคิดที่ว่า  แหล่งที่มาซึ่งเกิดจาก ความพยายามของเขานั้น เผ่าพันธุ์ของมนุษยชาติทั้งมวลมีหุ้นส่วนและมีสิทธิอย่างเต็มเปี่ยมที่จะใช้มัน ดังที่เขาใช้ การได้มาซึ่งกระบวนการเข้าใกล้ความคิดดังกล่าว มีแนวโน้มไปสู่ความสัมพันธ์ของอารมณ์กับกระบวนการเข้าใกล้ที่ต้องการ ตัวอย่าง เช่น   ถ้าท่านปรารถนาจะมีมิตรภาพกับสุภาพชน ท่านก็ควรจะต้องกระทำสิ่งที่เหมือน กับที่สุภาพชนปฏิบัติกัน   ถ้าท่านแสวงหาความสัมพันธ์กับนักการพนัน ท่านก็จะต้อง เล่นการพนันกับเขาอย่างไม่ต้องสงสัย และถ้าต้องการอยู่ร่วมกับผู้ทรงศีล ท่านก็ต้องยอมรับการปฏิบัติที่เหมือนกับผู้ทรงศีลนั้นมากที่สุด การเปลี่ยนแปลงกระบวน การเข้าใกล้ความคิด เป็นสัดส่วนโดยตรงกับการรับเอาอุปนิสัยและการปฏิบัติเกี่ยวกับเรื่องนี้มา